100- LECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

W stulecie polskiej niepodległości
Siewierz powitał tłum zacnych gości.
A w Miejsko- Gminnym Centrum Kultury
uwagę widzów wszystkich przykuli
naszej kochanej szkoły uczniowie,
przypominając listopadowe
chwile, o których każdy pamięta,
bo dla Polaków to sprawa święta.
Miłość Ojczyzny w najmłodszych drzemie,
polonez, jako pierwszy na scenie.
Dostojny taniec urzekł widownię,
dlatego wszyscy klaskali zgodnie.
Później solistka wyszła na scenę,
zagrały skrzypki- bez dłoni nieme.
Choć wirtuozem dziewczynka mała,
w sercach widowni pięknie zagrała.
Taniec z kijami pokazał grozę,
którą nie każdy pojąć dziś może,
bo opowiedział, jak to rozbiory
były przyczyną Polaków zmory.
Hymn zabrzmiał mocno wielu głosami,
bo wszystkie strofy na pamięć znamy.
Młodzi ułani w kolejnej odsłonie
w tańcu dowiedli, że serce płonie
i do wojaczki, i do dziewczyny.
One docenią dzielne wyczyny.
„O tej, co nie zginęła" jak skały,
przepiękne strofy w sali zabrzmiały.
Tęsknotę wzbudził taniec z różami,
które czerwienią odwagi plamił
niejeden żołnierz i narzeczony,
bo go dopadły wojenne szpony.
I popłynęły łzy ze wzruszenia,
gości tłum nagle w ciszy oniemiał,
gdy głos drobnego chłopca wyśpiewał,
do matki miłość, która dojrzewa
w sercu gorącym tego żołnierza,
kiedy się szczerze w piosence zwierza.
Później o Polsce myśli wybrzmiały,
karty historii i trud niemały
wielu pokoleń, które przez lata
chciały przywrócić kraj nasz dla świata.
Kiedy marszałek nagle się zjawił,
niby z córkami dobrze się bawił,
lecz gdy odezwy słowa zabrzmiały,
o ważnych sprawach nam przypomniały.
Trzy młode głosy ujęły w pieśni
los chłopców, którzy ciężar unieśli,
oddali życie w imię wolności,
która do dzisiaj w Ojczyźnie gości.
Finał zgromadził wszystkich na scenie,
pokazał, ile siły w nas drzemie.
Pan Burmistrz występ pięknie wychwalił.
Widzowie, stojąc, długo klaskali.

                                             Aneta Bednarz